Çinicilik güzel sanatların bir kolu olarak en geliş miş örneklerini Türk İslâm sanatında vermiştir. Eski Türkler çiniyi sertleşmiş toprak mânâsına gelen kâşi kelimesi ile fiade ederlerdi. Sonradan Osmanlılar za manında ilk porselen ve fayansların Çin'den getirilme si dolayısıyla «Çin işi» mânâsında «Çini>> kelimesi kul lanılmaya başlanmıştır.
Çini beyaz balçık veya kaolin adı verilen topraktan yapılır. Bu toprak suya atılarak iyice karıştırılır. Sonra süzülür, elekten geçirilir ve havuzlar içinde günler ce bekletilir. Böylece yoğunlaşan çamur, özel baskı metodlarıyla sıkılır. Sonra hamur halinde parçalaı kesilip biçimlendirilir. İki kere fırınlanır. Bu arada çininin üzeri boya ile süslenir.